Ik heb skills die niet te evenaren zijn. Ik kan verdwalen in mijn eigen dorp, in het bos, in de supermarkt, je kunt wel concluderen dat ik eigenlijk altijd in het algemeen verdwaal in het leven zelf. Ooit kreeg ik een boek cadeau met al mijn blogs gebundeld wat de titel had: “I’m not lost, just undiscovered”. Die houden we er in dacht ik toen.
Goed, terug naar mijn skills. Soms moet ik echt uit mijn veilige comfort zone stappen om naar een netwerkbijeenkomst downtown Portland te gaan. Ik ken mezelf en weet dat ik sowieso een half uur extra nodig heb om de bar te vinden dus ik vertrok op tijd.
Moedig reed ik die avond naar het centrum van Portland. Ik zorgde voor een spoor van broodkruimels zodat ik mijn weg ook weer terug zou kunnen vinden. Foto’s van de parkeergarage, foto’s van de straat, zelfs een foto op welke verdieping ik mijn auto heb achtergelaten. Dit kan niet fout gaan, zou je denken….
Je raadt het misschien al, ik verdwaalde… Niet één keer maar twee keer! Nadat ik mijn auto had geparkeerd in een garage, volgde ik de blauwe stippeltjes op Google maps. Dit kon niet misgaan. Ik had er vertrouwen in. Het was maar zes minuten lopen van de garage naar de bar. Toen ik het na 15 minuten nog steeds niet had gevonden en in rondjes bleef lopen, was ik schijnbaar gespot door een man in zijn Foodtruck. “Where do you need to be?” riep hij in zijn gebroken Engels. Hij had me blijkbaar al een paar keer voorbij zien komen. Ik wees hem de plek op mijn Google maps. “Take that street and then the first to the right.” Zo simpel? Dacht ik bij mezelf. “And if you can’t find it, come back to me!” Dat was gelukkig niet nodig want het was zo simpel. Na 25 minuten en met wat hulp had ik eindelijk de bar gevonden. Zonder hulp zou ik waarschijnlijk nog steeds door de straten van Portland dwalen.
De netwerkavond was gezelllig. Ik leerde veel nieuwe mensen kennen terwijl ik hun op mijn beurt leerde hoe je Gouda Kaas uitspreekt. Er ging een wereld voor ons open.
Toen het tijd was om te gaan, haalde ik mijn Google maps weer uit mijn zak, tikte het adres in van de parkeergarage en ging enthousiast weer terug. Zes minuten zei Google opnieuw. Ik moet dit kunnen!
Het begon al donker te worden en de straten vulden zich met de vele zwervers die hun slaapplaatsen opzochten. Omdat ik in zoveel rondjes van mijn auto naar de bar was gelopen, cirkelde ik ook nu weer terug, tot ik er duizelig van werd en geen idee had waar ik was. Ik was opnieuw verdwaald!
Ik voelde een lichte paniek opborrelen. Dramatisch als ik ben had ik al besloten dat ik voor eeuwig door de straten van Portland zal blijven dwalen op zoek naar mijn auto. Toen ik uiteindelijk in een donker steegje vastliep, besloot ik de hulptroepen in te schakelen. “Help, I’m lost. I can’t find my car anymore and I don’t know where I am.” Ik stuurde via whatsapp mijn live locatie en het adres van de garage. Het heeft voordelen veteraan te daten want hij kon mij precies vertellen, met de informatie die ik hem gaf, waar ik heen moest lopen. Een wandeling van 6 minuten kostte me uiteindelijk 50 minuten om weer bij mijn auto te komen.
Ik weet het, ik heb skills die niet te evenaren zijn….
