Maybe I’m not so blind.
Maybe I choose to see the good in you

Bovenop een hoopje zand, zit Roderik te mokken. In zijn hand heeft hij een groot blad dat hij boven zijn hoofd houdt. Het regent hard. Het is koud en Roderik heeft honger. Mopperend kijkt hij langs het randje van zijn zelfgemaakte paraplu. Het lijkt er niet op, dat het snel droog zal worden.
‘Roderik!’ roept Mollie vrolijk als ze haar snuit boven de grond uit steekt. ‘Waarom zit je zo te mopperen? Ik kan je tot diep in mijn tunnelgangen horen.’ giechelt het kleine molletje.

‘Ik vind er niets grappigs aan.’ bromt de rat. ‘Het is koud, het regent, ik heb honger maar overal waar ik rondscharrel, word ik weggejaagd.’
‘Ow Roderik.’ zucht Mollie. ‘Je bent zo’n lieverd. Je helpt me altijd zo goed met de tunnelgangen.’ Mollie is maar een klein molletje. De grond waarin ze haar tunnels bouwt, zit vol met stenen. Haar kleine klauwtjes zijn niet sterk genoeg om ze uit te graven maar Roderik staat altijd klaar om haar te helpen.

Roderik kijkt Mollie aan. ‘Hoe kun jij nou zien of ik lief bent?’ murmelt hij. ‘Je ziet niet eens het verschil tussen dag en nacht.’
‘Ach Roderik,’ glimlacht Mollie, ‘Ik ben dan wel blind maar ik kies er altijd voor om het goede in jou te zien!’ Een kleine glimlach verschijnt op het gezicht van Roderik. Ineens lijkt de dag niet zo donker meer.

Loop je al heel lang met een idee rond voor een prentenboek? Wil je graag een illustratie laten maken voor een speciale gelegenheid en je vindt mijn stijl helemaal geweldig? Neem dan vrijblijvend contact met mij op en ik beantwoord graag als je vragen.