Het begint vaste prik te worden, elke dinsdagochtend om negen uur zien we elkaar in een nieuwe coffeeshop ergens in Portland. We komen allebei van ‘buitenaf’. Alleen zij komt uit een andere staat en ik kom van een ander continent. Toch hadden we direct een klik en kijk ik uit naar onze wekelijkse theetijd.
Als ik iets niet weet of zoek staat ze direct klaar met advies of raad maar vooral support omdat ze snapt hoe is om ergens anders helemaal opnieuw te moeten beginnen. Omdat ik vooral zoekende ben hoe de zakelijke wereld hier in elkaar steekt, stelde ze me voor aan haar broer, een succesvolle content writer in Phoenix. What are the odds zou je denken.
In een kort gesprek met hem werd mij al snel duidelijk dat ik mijn introverte karakter hier overduidelijk moet loslaten. Ook de Hollandse ‘doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’ gaat het hier niet worden. Nee, hier moet ik leren mezelf te verkopen, op de voorgrond te treden en mezelf op de borst leren slaan. Hallo mensen, hier ben ik en ik ben geweldig!
Ik moest al deze informatie verwerken. Dit betekende dat ik behoorlijk tegen mijn eigen karakter in moest gaan. Ik kan me nog zo goed herinneren hoe ik dat ook moest doen, toen ik bijna 20 jaar geleden in Nederland met mijn bedrijf begon. Ik zocht continue mijn grens op om verder te groeien, als persoon en in mijn bedrijf. Wil ik dit wel weer opnieuw gaan doen maar dan in de pro-versie?
Ik bespreek mijn bevindingen met mijn nieuwe vriendin. Ze knikt en snapt wat ik bedoel. Ze worstelt met dezelfde uitdagingen in haar werk. Aan de andere kant weten we allebei ook dat in dit land geen ruimte is voor introverts en stille onzekere muisjes. Go big or go home. Going home wil ik nog lang niet dus het is tijd om big te worden.
Als we na twee uur kletsen afscheid nemen, heb ik weer genoeg om over na te denken. Eén ding is een feit, opgeven is iets wat ik nog nooit heb gedaan, ik weet niet eens hoe, als iemand me vraagt om op te geven dus GO BIG is vanaf vandaag een feit!
