Ook al lijkt het leven van een digital nomad één lange vakantie, is dat echt niet zo. Tussen de foto’s door, het lange wachten op vliegvelden en het reizen, wordt er nog steeds hard gewerkt aan websites, huisstijlen en boek covers.
Het altijd maar onderweg zijn kan ook vermoeiend worden en soms verlang je gewoon weer even naar thuis, een patatje van Bram Ladage, gewoon Hollands lullen, zoals we dat zo plat in Rotterdam zeggen en dus werd het tijd om naar huis te gaan, to touch base with home. Of zoals Sugarland het zo mooi kan zingen: “It’s a long way from here. To the place where the home fires burn. Well, it’s two thousand miles and one left turn.”
Nog voordat ik geland was, hadden veel klanten al een afspraak gemaakt om even bij te praten. Een mooie gelegenheid om dus ook weer even als tourist door mijn eigen land te gaan omdat een aantal klanten ook in Rotterdam zitten.
De vrienden die ik achterliet in Amerika vroegen om zoveel mogelijk foto’s van Nederland te sturen. Ik keek ze in eerste instantie vragen aan. Waarom? Het is Nederland. Maar toen ik eenmaal als tourist door mijn oude stad liep te slenteren, de stad waar ik heb gestudeerd en voor het eerst op mezelf ging wonen, kwam ik toch ook wel weer genoeg pareltjes om vast te leggen. Om maar niet te spreken over de enorme geschiedenis die deze stad heeft. Na een ouderwets gezellig dagje in Rotterdam gingen de foto’s naar Amerika en ik? Ik kroop lekker met mijn kat op de bank.
Dus in deze blog geen lange berg beklimmende uitdagingen, zoektochten of cultuurverschillen. Gewoon heerlijk op z’n Hollands; kort maar krachtig!
