Terwijl ik diep verzonken ben in een opdracht, gaat ineens de telefoon. Voor een moment twijfel ik of ik zal opnemen. Het is namelijk wel weer de Bedelmaand; alle goede doelen, stichtingen en andere geldzoekers proberen in deze gulle maand op je gevoel in te praten zodat je alsnog je halve inkomen aan hen overmaakt.
‘Met Mireille,’ zeg ik als ik toch maar opneem. Het blijkt iemand te zijn die meer informatie wil weten over het uitgeven van een boek, de vormgeving, de cover, het drukwerk, etc. Als ik gelijk begin te vragen over het wat, hoe, waar (wat voor boek, hoe ga je drukken, waar wil je verkopen), stamelt hij dat hij dat allemaal nog niet weet. Ik hoor gelijk aan zijn stem dat ik te hard van stapel loop. Het is zijn eerste boek en hij weet nog van niks.
Ik doe tien stappen terug en begin opnieuw. ‘Wanneer je besluit met mij samen te werken, bespreken we eerst wat je zelf in gedachten hebt.’ “Moet ik dan alles zelf verzinnen?” vraagt hij ineens. “Ik ben helemaal niet goed in iets visueel maken.”
Nee, maar daar ben ik wel heel goed in. Ik probeer altijd achter te komen of iemand al bepaalde ideeën in z’n hoofd heeft. In bijna alle gevallen zegt een klant dat ze geen idee hebben. Als ik dan vraag wat ze juist niet willen, dan kunnen ze dat precies opnoemen.
“Heb je al een idee over het formaat?” vraag ik verder. “A5!”, roept hij enthousiast omdat hij eindelijk een vraag kan beantwoorden. “Okay, dat is dan al iets…” ga ik verder. Wat we in zo’n gesprek bespreken, is bijvoorbeeld wat voor soort uitstraling je graag zou willen. Wil je liever strak en modern, of toch meer klassiek, of juist speels? Als ik daarna het manuscript van je heb ontvangen, giet ik het in het juiste formaat. Om te laten zien wat verschillende lettertypen kunnen doen met de lay-out, kies ik drie verschillende lettertypen waarmee ik drie verschillende lay-outs maak. Nadat je jouw keuze hebt gemaakt, welke het best bij jou en je boek past, ga ik de rest van het boek opmaken. Als laatste maak ik een ontwerp voor de cover.”
Omdat ik aan de andere kant van de lijn even geen nieuwe vragen hoor, ga ik verder met mijn verhaal. ‘Uiteindelijk stuur ik je twee PDF’s: één PDF van het coverbestand en één PDF van de inhoud. Deze bestanden kun je nalopen en eventuele correcties aan mij terugsturen.’
“Twee bestanden? Maar wat moet ik met twee bestanden?” vraagt hij. “Je ontvangt twee verschillende PDF’s omdat de drukker, bij wie je ook gaat drukken, twee bestanden nodig heeft. Omdat de cover op ander papier wordt gedrukt dan de inhoud. Daarnaast moeten we ook weten hoe dik de rug gaat worden, en dat hangt weer af van het aantal pagina’s en het gebruikte papier.”
“Help je dan ook bij het contact met de drukker?” vraagt hij voorzichtig. Hij ziet het niet, maar ik glimlach even. “Jahoor, ik maak de uiteindelijke bestanden drukklare en als je er zelf niet uitkomt met de drukker, of je wilt dat ik direct contact leg met jouw gekozen drukker, dan doe ik dat graag.”
Zijn boek staat pas voor volgend jaar maart gepland en ik was de eerste die hij belde voor informatie. Dit is ineens wel heel veel informatie, dus zeg ik hem dat hij altijd nog een keer kan mailen of bellen mocht hij nog iets willen weten. Voordat hij ophangt, bedankt hij me voor het gesprek. Ik hoop dat hij wat aan de informatie heeft gehad. Ik leg mijn telefoon weer naast me neer en schakel weer om naar de opdracht waar ik druk mee was voordat hij belde. Wie weet, zien we hem volgend jaar terug in mijn portfolio!