Voordat ik gewond raakte in een auto-ongeluk vorig jaar, was ik altijd een bezig bijtje. Stil zitten kon ik slecht. Als ik niet aan het werk was, dan was ik wel ergens in de bergen te vinden of langs de rivieren voor een lange hike. Ik snapte nooit hoe anderen hun tijd konden verdoen met spelletjes zoals Candy Crush. Heb je dan niets beters te doen? dacht ik bij mezelf. Ieder z’n ding natuurlijk maar mijn ding was het niet. Totdat ik dus niks anders kon dan plat liggen omdat ik hersenvloeistof lekte. Na twee operaties kon ik nog steeds niet veel want het herstel ging langzaam. Ik las boeken, keek films en bingewatched series maar ook dat begon te vervelen. Totdat er tijdens het scrollen door mijn Instagram ineens een advertentie voor Candy Crush langskwam. In een opwelling downloadde ik de game en begon te spelen.
Terwijl ik gedachteloos stukjes snoep op elkaar schoof, hadden mijn hersenen de tijd om te herstellen want, zeg nou zelf, veel hersenactiviteit heb je daar toch niet bij nodig. Je opent de game, de game zegt welke snoepjes je moet samen voegen en dat was dat! Toch zorgde dat voorzeggen van CandyCrush er niet voor dat ik mijn levels won. Hmm, dacht ik, ik moet hier zelf gaan nadenken en niet doen wat gezegd wordt. Ineens kwam ik veel verder in het spel. Ik behaalde zelfs een eerste plek.
Omdat ik al zeker een jaar elke dag alle accounts like die ik volg op Instagram, kreeg ik steeds vaker een DM: “Ik heb gemerkt dat je al mijn posts liked. Waarom?” Uhm, is dat niet waarom je iets post? Voor de aandacht? Of ik trok de aandacht van de social media specialisten. “Ik heb gezien dat je mijn posts liked, kennen we elkaar? Ik zie dat je niet echt een vast stramien hebt op je feed. Ik kan je daarbij helpen.” Nee, we kennen elkaar niet maar ik hoef ook geen hulp.
Ik ben niet in een vast stramien te stoppen. Ik ben geen dertien in een dozijn. Ik volg geen trends. Ik doe geen dansjes die honderdduizend anderen ook al hebben gedaan, alleen voor de algoritmes. Ik ben geen schaap en geen robot. Ik ga op gevoel en als ik de ene dag mijn grappige Kippie wil posten en de volgende dag mijn werk, dan doe ik dat, want ik ben mens, geen robot, geen trend. Ik wil geen vast stramien, ik wil niet zijn zoals anderen. Ik ben ik, ik ben anders, creatief, emotioneel en impulsief. Dat ik jouw accounts like is mijn micro manier om jouw bedrijf te steunen.
Ik zie je nu afvragen, wat heeft dat met CandyCrush te maken? CandyCrush probeert me ook over te halen om bepaalde zetten te maken die mij geen winnaar maken maar wel proberen over te halen nieuwe levens te kopen. Wat ik natuurlijk niet wil doen dus doe ik het op mijn manier.
Door twee keer per dag iedereen die ik volg een hartje te geven, heb ik zoveel meer interactie met mensen die ik anders nooit had leren kennen, zoveel echte gesprekken met zoveel leuke mensen, want het valt op dat ik elke dag even hallo kom zeggen.
Tip: klik op Instagram in de linkerbovenhoek op het logo (of waar de tekst staat: “voor jou”). Kies voor “Volgend” en bekijk alle accounts die jij volgt, zonder reclame of voorgestelde accounts.
Terwijl jullie dat uitvogelen, ga ik nog wat snoepjes crushen!
Wil je mij volgen op Instagram? Klik dan op deze link je komt vanzelf op mijn profiel terecht!
https://www.instagram.com/mireille_graphicdesigner/