Creativiteit is zo’n ongrijpbaar begrip. Net zo ongrijpbaar als kunst. Wat voor de één kunst is, is voor de ander trash. Over smaak valt niet te twisten wordt vaak gezegd, wanneer we iets niet mooi vinden maar de ander niet willen kwetsen.
Na mijn eerste week in Portland, besloot ik vandaag naar een creatieve people’s market te gaan. Ik ben ondertussen niet alleen letterlijk geland maar ook figuurlijk geland; de koffer is uitgepakt en de jetlag is zo goed als achter de rug. Hoogste tijd dus om wat van de omgeving te gaan verkennen.
The People’s Market was aan de andere kant van de stad. Een flinke uitdaging om in een auto te rijden waar je niet aan gewend bent, in een land waar je nog niet echt thuis bent. Maar ik ben hier niet voor niets, dus ik gaf mezelf een schop onder de kont, zette Google maps aan en nam een sprong in het diepe.
Ondanks dat ik de hele weg met geknepen billetjes achter het stuur zat, was ik toch binnen een half uur aan de andere kant van de stad. Gelukkig was parkeren hier ook makkelijker, dan de plek die ik de dag er voor had uitgezocht.
Voor de zekerheid vroeg ik de aardige security meneer, aan het begin van de markt, (waarom was hier overigens überhaupt security aanwezig?) of ik het parkeren vooraf of achteraf moest betalen. ‘Mevrouw, u hoeft helemaal niet te betalen maar dat is iets tussen u en mij’. Kijk, daar houd ik van!
Vrolijk stapte ik de creatieve markt op. Ik had geen idee wat ik kon verwachten dus ik liet me verrassen. Na het eerste rondje merkte ik dat het aanbod ging, van geïllustreerde kaarten naar eigen gemaakte hand creme, van aparte kleding naar die ochtend zelf gemaakte parfum. Ik bezocht deze markt omdat ik vooral benieuwd was naar het artwork. Zou mijn stijl hierbij aansluiten?
Het viel me op dat het artwork wat ik hier zag, veel weg had van het vroegere expressionisme of de moderne kunst stroming. Grote kleurvlakken en dikke zwarte lijnen. Maar in tegenstelling tot het expressionisme, leek het erop of het hier snel was afgemaakt en weinig aandacht was besteed aan de details.
Het artwork raakte me niet, wat nou net de kern van kunst en creativiteit is, het moet je raken. Kunst is emotie, het moet je raken wanneer je het ziet, een bepaald gevoel oproepen. Een creatieveling stopt altijd de emotie in het artwork. Daarom is het als creatief persoon ook altijd doodeng om je werk aan het publiek te laten zien. Je laat een stukje van jezelf zien wat beoordeeld wordt door anderen.
Na een uurtje had ik het wel gezien op de markt. Ik had weer indrukken opgedaan om over na te denken. Creativiteit is iets wat komt en gaat. Of je het een overload aan ideeën of je bent totaal leeg. Eén ding is wel duidelijk, verandering van omgeving geeft je brein een creatieve kick dus wie weet wat mijn brein de komende maanden nog gaat uitspugen.
Wat doe jij om je creativiteit weer te laten bubbelen en bruisen?
Trackbacks/Pingbacks