You can’t really be strong
until you can see a funny side to things

‘Wat doe je?’ vraagt Dima als hij zijn vriendinnetje Maya driftig haar knapzak ziet inpakken. ‘Ik ga weg. Ik ben er helemaal klaar mee. Klaar met alles. Er zal hier toch nooit wat veranderen.’ Ze is boos. Nee, ze is woedend. Al die tijd is ze sterk geweest maar nu is het genoeg. Ze is klaar met sterk zijn voor anderen.
Dima kijkt haar vragend aan. ‘Waar wil je heen?’ Hij snapt er niets van. Maya en hij waren toch beste vriendjes? Waarom heeft ze hem nooit verteld, wat haar dwars zit. Waarom wil ze nu ineens weg. Weg van hem.
Dima gaat met zijn grote harige lijf naast het kleine muisje zitten. Hij kijkt haar aan. Maya kijkt weg van hem. Ze wil niet praten. Ze weet dat ze vreselijk moet huilen zodra ze begint te praten en dat wil ze niet.
‘Maya?’ vraagt Dima met een zachte stem. ‘Stop met driftig inpakken en praat met me.’ Dima wil zijn arm om haar heen leggen maar beseft dat zijn poot groter is dan haar hele kleine lijfje. Hij wil haar geen pijn doen, dus probeert hij heel onhandig alleen een vinger om haar heen te leggen, wat er raar uit ziet.
Maya kijkt betraand op, van zijn enorme harige vinger om haar schouders, naar haar grote vriend die haar liefdevol aankijkt. Dan begint ze ineens onbedaarlijk te lachen. Dima snapt er niets van maar begint ook te grinniken enkel omdat zij zo zit te schuddebuiken van het lachen met tranen in haar ogen. ‘Je vinger!’ roept ze hinkend van het lachen. ‘Je vinger op mijn schouder.’ Blijkbaar kun je pas echt sterk zijn, totdat je de grappige kant van dingen kunt zien.

Loop je al heel lang met een idee rond voor een prentenboek? Wil je graag een illustratie laten maken voor een speciale gelegenheid en je vindt mijn stijl helemaal geweldig? Neem dan vrijblijvend contact met mij op en ik beantwoord graag als je vragen.