Zodra de eindejaarslijstjes weer verschijnen op Spotify, Facebook en nieuwsfeitjes, ga ik er ook weer eens voor zitten. Niet wat mijn hoogte- en dieptepunten waren van het jaar wat bijna voorbij is. Nee, dat doet Facebook wel voor mij. Ik ga kijken wat mijn bedrijf het afgelopen jaar heeft gedaan en hoe ik het komende jaar ga beginnen.
Hergroeperen en focussen noem ik het altijd voor mezelf. In november 2003, na mijn scheiding waarbij ik alles kwijt was geraakt behalve mijn kinderen, begon ik met een simpel marketingplan: ‘ik heb een computer en de kennis, ik heb alleen klanten nodig, hoe moeilijk kon dit zijn?’ Het idee dat ik drukke dagen bij drukkerijen zou kunnen verlichten (vandaar de naam DTP-hulp) werkte niet. Drukkerijen durfden het werk niet uit te besteden, bang dat ze klanten zouden verliezen. Dus ik moest al snel hergroeperen en mijn focus verleggen. Ik sprong in het diepe en leerde zwemmen, want verzuipen was geen optie.
Ik had geen coach of guru die me hielp. Zelfs mijn vader, een gerenommeerd, succesvol accountant zei dat ik bij hem niet aan hoefde te kloppen voor hulp. Hij zag mijn bedrijf als een kinderlijke hobby die nooit serieus genomen hoefde te worden. Ook op het internet was nog niet veel te vinden over hoe je een bedrijf moest runnen, Linkedin was niet meer dan een veredelde kaartenbak van namen en telefoonnummers.
De eerste klanten vond ik, bijzonder genoeg, via Marktplaats. Zwaar onderbetaald, maar het was een begin. De klant was een zakenman van wie ik leerde dat netwerken belangrijk was. Dus ik sloot me aan bij een netwerkgroep Ecademy. Ik werd zelfs co-host afdeling Nederland waardoor ik nog meer mensen leerde kennen. Op zo’n bijeenkomst liepen veel ‘knappe koppen’ rond die wél ‘Business’ gestudeerd hadden. Mannen die graag over zichzelf vertelden, vooral over hoe ze hun succes bereikt hadden. Dit was voor mij een ultieme gelegenheid om al die informatie uit hun te trekken en zelf te gaan gebruiken.
Mijn bedrijf groeide steeds groter. Nieuwe klanten in binnen- en buitenland wisten mij steeds vaker te vinden en mijn bedrijf werd steeds stabieler. Stiekem was ik best wel trots op wat ik had bereikt. Ooit begonnen als alleenstaande moeder met een baby en een peuter, zonder hulp of steun was ik er in geslaagd om een stabiel inkomen voor mezelf te genereren.
En nu is het december 2024. Het is overduidelijk op alle gebieden een zwaar jaar geweest. Het zware auto-ongeluk heeft diepe sporen nagelaten, zowel lichamelijk, mentaal, emotioneel en financieel. Het verlies van mijn vader en de problemen die ik nog steeds heb met mijn korte termijn geheugen. Maar dat weerhoudt me er niet van om opnieuw te focussen en te hergroeperen. Ik maak lijstjes, aantekeningen, lees artikelen, blogs en boeken. Terwijl ik hier druk mee bezig ben, krijg ik al twee emails binnen en één telefoontje. ‘Je werk is geweldig! We moeten zeker praten!’
Ik glimlach en denk terug aan mijn mantra van 21 jaar geleden: het is zwemmen of verzuipen. En verzuipen is nog steeds geen optie!